Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

Büyük bir travma yaşandığında her zaman söylenen sözdür yazımın başlığı:

Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

İnanmayın.

Son yüzyılın en büyük travmasını yaşadık az bir süre önce. Hala bitmiş değil.

Milyonlarca insan yaşamını yitirdi. İki Dünya savaşından beri dünya çapında en yüksek ölüm sayısı.

Hükümetler eskisi gibi duyurmuyorlar, daha doğrusu bilinmesini istemiyorlar, ama bu illet hiç de yakında biteceğe benzemiyor.

Birleşik Krallık’ta son istatistikler şöyle:

19 Mayıs itibarı ile son 7 gün içerisinde pozitif test sayısı: 58.786

19 Mayıs itibarı ile son 7 günde pozitif Covid testinden 28 gün içinde ölünlerin sayısı 789. (Günde 113 ölüm).

15 Mayıs itibarı ile son 7 günde Covid yüzünden hastanelere yatıranların sayısı: 5074. (Günde 725 hasta).

Bu rakamlar eminim birçoklarınızı şok edecektir. Her nekadar da ölüm sayısında ve hastanelere yatırılma sayısında azalma olmuşsa, henüz başımızdaki bu illet miyadını doldurmuş değil.

Geçmişte olduğu gibi bu korkunç istatistikler artık medyanın ilgisini çekmiyor. Zaten büyük çoğunluğu iktidardaki Muhafazakar Parti destekçileri.

Hükümetin başındaki sözde Başbakan kendi koltuğunu kurtarmak için çeşit yollara başvuruyor.

Polis tarafından Covid yasalarını kırdığı için cezaya çarptırılıyor, ve adam hala Başbakanlık koltuğunu işgal ediyor.

Diyelim ki Coronavirüs vakaları artık yok derecede azaldı. Öyle olsa bile “Hiçbirşey eskisi gibi olmayacak” sözü doğru mu çıkacak. Hayır. Bundan hiç şüpheniz olmasın.

İnsanoğlu / kızı (ama en çok da oğlu) herzaman olduğu gibi Pandemiden de ders çıkarmayacak. Tıpkı Dünya Savaşlarından ders çıkarmadıkları gibi.

Şu an Avrupa’da süregelen Rusya ile Ukrayna arasındaki savaş Pandemi bitmeden bunu isbat ediyor.

Kapitalist düzen sermaye sahipklerinin ceplerini doldurmalarına olanak sağlamaya devam edecek.

Dev şirketler kazançlarını kat kat artırmaya devam ederken, dayanılmaz derecede zorlaşan yaşam şartları işçi sınıfının belini bükmeye devam edecek.

Hükümetler sermayenin kuklaları olmaya devam edecek.

Durumu bizim topluma indirgeyelim. Covid esnasında geliştirilen dayanışma, işbirliği (tüm kesimler tarfından olmasa bile), yerini eskisi gibi küçük hesaplar uğruna anlamsız, kısır kavgalara bırakacak. Belirtilerini hep birlikte izliyoruz.

10 Mayıs 2020 tarihindeki “Empati Yoksunları” başlıklı yazımı aşağıdaki paragrafla bitirmiştim:

Doğu Londra’da bir mezarlık. Kazıcının kepçesi toprak dolu. Yeni bir mezar kazılıyor. Hüseyin Hoca, tek başına mezarın başında. Yağan yağmurdan korunmak için beyaz, şeffaf bir şemsiye tutuyor. Yüzünde beyaz bir maske, üstünde siyah bir cübbe. Fotoğraftan belli değil ama dudaklarında bir dua. Orada bulunan en fazla 5 aile mensubu fotoğrafta gözükmüyor.

Umarım bu tür bir tablo ile yaşamımız boyu bir kez daha karşılaşmayız.