Teninle tekrar buluşmadan, hikayemiz senle bitti.

Biz ne ara birbirimizden bu kadar uzaklaşmıştık. Aramızdaki enerji alışverişi ve sonsuz birbirimize çeken bu hissiyatsal durum istemeden de olsa belki de birbirimizi göremeyeceğimiz bir boşluğa itmişti. Ben onu ararken o benden vaz mı geçmişti. Hala aramızda akan bu telepatik bilgi alışverişi bizi nereye sürükleyecekti. Aramızdaki mesafe bizi ayırsa da ruhsal anlamda hep beraberdik. Dokunmasak da sarılmasak da, bedenen birleşim olmasa da ,tensel dokunuşlarımız ruhsal temasımız ile birleşerek devam ediyordu. Tenin kokusu ,parfümünün kokusu ile birleştiğinde bedenim ateşlendi ve bu kokunun içinde sürüklenerek kayboluşlarım oldu. Bir tılsımının olduğunu hissederken varoluşum yok oluşunla birleşti.Bir büyücünün tılsımları ile karışmış, çılgına döndüren kokusu vardı. Kokun bir kere tenimle birleşmişti.Artık dönüş yoktu. Yıldızların ahenkli durumu , uyumu daha da arttırıyor.Fakat çok korkuyordu. Korktuğu şey kendi duygularıydı. Kendini açmaktan, tekrar yara almaktan öyle korkuyordu ki adım atmaya cesaret edemiyordu. İçinde ki küçük çocuğun tekrar aşkı dile getirmesinden çekiniyordu. Duvarlarını sıkı sıkı örmüştü. Kalp kapalıydı sevgiye. Başına geleceklerinden emindi. Onu ürküten ise kendi duygularıydı. Kendini yamalı sevdalarda tekrarlıyordu. Gecelerin suskunluğunda konuşuyordu kalbi. Hikayenin iyi bitmeyeceğini onu ilk gördüğü gün anlamıştı. Bu hisse tutundu.Korkusu onlara şans vermemişti. Eğer ki bu yaşadıkları gerçek bir  aşk ise zaman geçse de tekrar karşısına çıkabilir miydi. Soru işaretleri ile dolmuştu kafasında ki sorular. Kimbilir ne kadar zaman geçmişti , başka tenlerde onu ararken.Kalbi yama yama olmuş hala direniyordu gerçek aşka dokunabilmeyi. Birbirlerini tekrar ararken başka tenler de , yenik düşmüştü egoları da. Bu savaş da kazanan olmayacak, kaybeden ise onların tekrar aynı şekilde yaşayamayacağı duyguları olacaktı. Zihin perdesi aralanmıştı ,negatif ve korku düşünceleriyle . Hedef çok açıktı. Bence  bu iki şifacı ruh bir vedayı hak ediyordu. Sonsuz olasılıkların içinde birden çok olasılık onlara bunları yaşatırken , kader de arkalarından ömürümcek ağı gibi plan yapıyordu. Tesadüf diye birşey yoktur. Olması gereken oluyordu. Onlar için de olması gereken oldu ve seçimlerindeki öz iradeyi kullandılar. Sonu acıtsa da mantık ve ego önlerine geçti. Egoları onların sonu oldu. Tutmadı ve yol verdi. Belki bir daha yaşayamayacağı bu duygu seline elveda bile demeden.