Hapsedilen Yetenekler

Her şeyin aşırısına kaçılan bir zaman diliminde çocuklarımızı istemeden de olsa zararlı alışkanlıklardan uzak tutmasını bilemiyoruz. Daha da ileri gidip onları teşvik ediyoruz. Dozunu bilmeden.

Toplumumuzda küçük büyük birçok insan evde, okulda, direksiyon başında, yemekte, yatakta, tuvalette hatta denizin içinde bile tabletini, telefonunu elinden düşürmüyor.

Çocuklarımızın geleceği için kollarımızı sıvamak gerekiyor. Geç bile kaldık.

Anneler, babalar, teyzeler, amcalar hepimiz çocuklarımızı sevindirmek için onlara hediye olarak ellerine verdiğimiz akıllı telefonların ve tabletlerin kontrolsüz kullanıldığında zararın olabileceğini hiç düşündünüz mü?

Yolda sokakta gezmede çocuklarımız kafalarını telefonlarına sokup etrafta ne olduğunu fark edemiyorlar.

Araba ile nereye gittiklerinin bile farkında değiller. Kemerlerini takmadan!!!

Okullarında öğretmen ders anlatırken sıraların altında telefon ile oyun oynayanlar.

Uyuşturucudan farkı kalmadı akıllı telefonların. Beyinlerimize hükmediyorlar.

Velilerde çocuk bir yere odaklansın da bizi rahatsız etmesin mantığı hakim.

Çoğumuz farkında ama birşey yapmıyoruz.

Anneler babalar çocuklarına uyuşturucu vermedikleri gibi bunun da bir önlemini almalılar.

Tamamen yasaklamasalar da dozunun ayarını bulmaları lazım.Tabletle yatıp telefon ile kalkmasın çocuklarımız. Hareketsizlik sorunları yaşamasınlar.

Evdeki iletişimsizlik büyümesin.

Tabii ki sadece yasak koymakla olmaz bu iş.

Alternatifler sunarak çocuğun dikkatini başka bir yöne çekebilmek lazım.

Sosyalleştirerek. İnsanlarla temasını sağlayarak.

Çocuklar bütün gün o tabletin, telefonun içinde kaybolmasalardı neler başarabileceklerini hiç düşündük mü?

Tabletlerle oynayan o minik parmaklar kim bilir belki de bir piyanonun tuşlarında uçuşabilirdi, bir gitarın tellerinde melodiler çalabilirdi.

Bir müzik enstrümanı bugüne kadar hiçbir canlıya zarar vermemiştir.

Belki de çocuklar bir koroda, orkestrada, bir satranç grubunda, resim sınıfında, futbol, voleybol takımında, folklor ekibinde bir araya gelerek sosyalleşirken üretici yaratıcı da olabilirlerdi. Güzel sanatlar, spor ve sosyal etkinlik alanlarında onlara fırsatlar yaratılmalıdır.

Aralarında keşfedilebilme fırsatı olmayan kim bilir ne çok yetenekli çocuklarımız vardır. Unutulan Dipkarpaz'da, Yeşilırmakta ve diğer yörelerimizde.

Bir piyanist, bir futbol yıldızı ve daha neler gizlidir onların içinde.

Çocuklarımızın yeteneklerini, geleceklerini, hayatlarını tabletlerin, telefonların içine hapsetmeyelim. Onları topluma dünyaya kazandıralım.

Ülkeler yetiştirdiği sporcularıyla, sanatçılarıyla, bilim adamlarıyla tanınır.

Akıllı telefon ve tablet kullanıcıları ile değil.

Aklımızı akıllı telefonlara kaptırmayalım!