Bahar getiren

“Baharı beklerken, sende kimler hatırlanır?” sorusu sadece duygusal bir anlam içermekle kalmaz, hatırlanmak istenenin hasretini de kalbinize çağırır.

Her bekleyişin bir anımsatıcısı vardır. Zaman, bu  anımsatıcıların sadece taşıyıcısıdır.

Bir aşkın mesela, çocukluğun, acının, hayallerin…

Tümünün anımsatıcıları vardır.

Bir dokunuş, bir koku, bir müzik, bir renk… 

Hepsi anımsatıcıdırlar.

Kokusuna kalbinizle dokunduğunuz bir kadının, saçlarına ellerinizle dokunduğunuz bir çocukluk arkadaşının, Karahindiba’dan özgürleşmiş can uçlarının, havada uçuşurken, güneşle kırılan renklerinin, iki çift notanın ardı arkasına sıralanarak kulağınıza dokunuşunun, sizde kalan izleri vardır. 

O  koku, o dokunuş, o an; nerede ne yaparken karşınıza çıkarsa çıksın, sizi ilk ana, özgün ana geri döndürür. Zamandan kaçıp, bir yolculuğa çıkarmış gibi olursunuz.

*

"Etajusi" diye bir sözcük var, bilir misiniz?

Nordik kökenli kasaba dillerinin şivelerinde kullanılır. Kuzey Avrupa'nın soğuk coğrafyasında. 

Bu; hem bir anlamın sözcüğü hem de, yalın, güzel ve ender görülen bir dağ yamacı çiçeğinin ismidir. 

Hoş bir çiçektir, çok hoş da bir anlamı vardır.

Etajusi: Bahar getiren demektir. 

Tıpkı, Kırmançi Kürtleri’nin o şahane dilleri ile söyledikleri ve anlam kazandırdıkları gibi: “Ku bihâre”.

Ku bihâre de bahar getiren demektir. 

*

Eğer kalpte hasret varsa, anımsatıcılar devreye girer. Özlemekle alakalı bir şey bu.

Bir koku sizi nasıl alıp baharın hayalini kurdurursa, baharı size getiren de aynı koku olur.

Size, anı unutulmaz kılar. 

Artık size her baharı, aynı koku getirir.

Şimdi bir zemheri ortasındayken, havayı koklanın. O anımsatıcı koku size geldiğinde ise, baharın da geldiğini hissedeceksiniz.

Yaşam, bu anımsatıcıları önemseyen duygularımızın yolculuğu aslında.

Hepsi bu.

Bir coğrafyada Etajusi, bir başka coğrafyada Ku bihâre, bir başkasında ise Bahar getiren…