Az ötede bomba yağarken bayram kutlamak ne zor

Son 24 saatte, Gazze'den İsrail'in tüm sivil yerleşim bölgelerine 1000'den fazla roket atıldı. 5 kişi hayatını kaybederken, onlarca kişi yaralandı. İsrail ise, askeri noktalara 500 kadar hava saldırısıyla, Hamas'ın istihbarat isimlerini öldürdüğünü ve önemli binalarını vurduğunu açıkladı.

Elbette Müslüman kardeşlerimin maruz kaldığı acılara üzgünüm. Ancak Yahudi kardeşlerim için de üzgünüm. Üstelik sürecin bu noktaya varmasını Hamas’a da sormak gerekmiyor mu? Soralım bakalım bir gecede İsrail’deki sivil yerleşim yerlerine attığı 200 roketi günde 1000 roketi nereden buldu? Halkına harcamak yerine yaklaşık 3,5 milyar dolar bedeli olan bu roketlere mi para harcadı? Para harcamadı ise kimin hediyesi? Hamas’ın varlık nedeni çatışma ile daha mı değerli?

Popülizm yapılacak diye bir gecede 200 bir günde 1000 roket saldırısına maruz kalan İsraillilerin de insan olduklarını unutmak ne kadar adil?

Kusura bakmayın. Popülist olamayacayım. Çünkü antisemit değilim. İsrailli veya Yahudi düşmanı değilim. Elbette Filistinli ya da arap düşmanı da değilim.

Ancak net bir şekilde Hamas’ın varlık nedeninin çatışmadan beslendiğini ve Hamas liderliğinin servetine servet katma eğilimini de düşünmek lazım.

Bu mesele mazlumun yanında olma meselesi kadar sığ değildir. Nasıl ki, sosyalist bir söylem karşısında faşistler birleşip saldırır, bugün de antisemit kitle anında saldırıda.

Kabul edilir değil.

Sadece bir gecede dediğime bakmayın. Her 24 saatte 1000 roket atılıyor İsrail’e. “Zavallı” Hamas tarafından ve Hamas’ın sadece 3 günlük silah harcamasının bedeli 3,5 milyar dolar. Bunun maliyeti nasıl karşılanıyor? Bunu kim açıklamak ister? Antisemitler mi? Müslüman Kardeşler Terör Örgütü mü? Öteki’ni her zaman Yahudi sananlar mı? Futbol takımı gibi taraf tutan anti-hümanistler mi?

Bana kimse bu maliyetin hesabını açıklayamaz. Hamas, Filistinlilerin başındaki en büyük kötülüktür. Hamas İsrail Devleti ile Filistin’de yaşayan insanlar arasındaki provokatördür. Bu silahlar, bu harcamalar Hamas liderliğinin sefa işinde yaşaması ve bölgede sözde kendisine ihtiyaç duyulmaya devam edilmesi demektir. Üstelik 1948’den beridir çözümün çatışma olmadığını bile bile dün FKÖ bugün Hamas aynı kartı oynamaktadırlar.

Bugün Filistin halkına sorun, istedikleri “İsrail’le savaş mı? Yoksa barış mı?” diye. Tanıdığım tonla Filistinli ve aynı zamanda İsrailli tek bir cevap veriyorlar.

“Çatışma istemiyoruz!”

Ancak gelin de bu talebi bir yılda ateşkesi 17 kes bozan, Suriye savaşında çekilen fotoğrafları bugün Filistin’de yaşanmış gibi servis eden, bir gecede İsrail’e Gazze'den 200, 24 saatte ise 1000'den fazla roket atan Hamas’a ve bunları görmezden gelenlere anlatın...

Bu nedenle bu çatışmada canı yanma  ihtimali olan her bir insan için endişeliyim, diline, dinine ve ırkına bakmaksızın.

Savaşın en az iki tarafı olur ama kazananı olmaz. Oysa kaybedeni hep vardır.

Bu bayram bu nedenlerle pek de huzurlu değilim. Ama huzursuzluğumun sebebi ne yazık ki İslâm’ı temsil ettiğini iddia edip kirletenler!

Tevrat der ki: “Öldürmeyeceksin.”

Kur’an-ı Kerim der ki: “Kim bir canı öldürürse, bütün insanları öldürmüş gibi olur.”